Na noite do 31 de
decembro, as portas do máis aló ábrense para que os mortos visiten o mundo dos
vivos. Unha tradición cuxa orixe
se remonta a hai máis de 3000 anos, coa celebración do Samaín.
Samaín provén da palabra gaélica ‘Samhain’, que
literalmente significa 'fin do verán'. É unha festa na que os celtas
conmemoraban o cambio de estación (de verán a inverno). Unha data que coincidía
co final da tempada de colleita e dábase comezo a un novo ciclo.
Críase que,
durante esa noite, as almas dos defuntos volvían ao mundo dos vivos.
Os mortais utilizaban máscaras e disfraces co fin de
escorrentar aos espíritos malignos.
Tamén deixaban alimentos nas portas das casas para
contentar aos mortos. Por iso é polo que agora os nenos xogan a ‘Truco ou
trato?’. Igualmente, era habitual deixar o lume aceso e a mesa sen recoller
despois da cea, por se as pantasmas entraban nos fogares
Os defuntos visitaban por estas
datas as igrexas e ermidas onde se celebraban misas pola súa alma, mentres que
nas casas era costume preparar alimentos aos parentes vivos, pero pensados como
unha maneira de honrar aos mortos.
As ánimas volvían así por un día ás
súas vellas moradas, para quentarse xunto á cheminea e comer en compañía dos
seus familiares vivos, afastando así a tristeza definitiva do camposanto.
